W zależności od tego, w jakim stopniu występuje uszkodzenie narządu wzroku, osoby, które wykazują niepełnosprawność sensoryczną możemy podzielić na osoby niewidome i osoby słabowidzące.

Podział taki ma bardzo duże znaczenie z zawodowego punktu widzenia, ponieważ, w zależności od tego, czy osoba niepełnosprawna wykazuje całkowitą czy częściową utratę wzroku, jej sposób postrzegania otaczającego świata i wykonywania czynności zawodowych będzie zupełnie inny.

Osoby, które nie widzą nic, zarówno w życiu codziennym, jak i wykonując pracę zawodową posługują się pozostałymi zmysłami, czyli dotykiem, węchem, słuchem, itd.

Podobnie będą zachowywały się osoby, które zachowały szczątkową zdolność widzenia, nie pozwalającą na posługiwanie się wzrokiem w pracy zawodowej.

Natomiast osoby słabowidzące, które zachowały w pewnym stopniu zdolność widzenia, wykorzystują w czynnościach zawodowych tą zdolność.

Osoby słabowidzące z ustabilizowanym stanem wzroku, charakteryzują się trwałą, ale zarazem stałą wadą, która nie grozi dalszym pogorszeniem wzroku.

Przeciwnie jest u osób słabowidzących z nieustabilizowanym stanem wzroku, który może ulegać ciągłemu pogarszaniu, niekiedy prowadząc nawet do jego całkowitej utraty.